Umowa agencyjna to rodzaj porozumienia o współpracy między dwa podmiotami gospodarczymi. Agent jest pośrednikiem, który posiada określone kompetencje do zawierania umów w imieniu zleceniodawcy. Na mocy umowy agencyjnej Agent ma prawo domagać się np. prowizji od umów, w których zawarciu pośredniczył. Spośród wielu typów umów

Jak rozumieć prowadzenie działalności za granicą za pośrednictwem zakładu? Stała placówka, czyli co? Za pośrednictwem, czyli jak? Aby uznać, że polski przedsiębiorca posiada zakład w innym państwie, a zatem ma obowiązek rozliczyć się z zagranicznych dochodów w Polsce, nie jest wymagane zarejestrowanie działalności gospodarczej w tym kraju. Temat rozliczania zagranicznych dochodów został poruszony w artykule: Kiedy trzeba rozliczyć w Polsce dochody z działalności gospodarczej za granicą? Jak rozumieć prowadzenie działalności za granicą za pośrednictwem zakładu? Definicje zakładu zagranicznego zawiera każda umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO), jaką Polska ma podpisaną z danym państwem (ich wykaz można znaleźć na stronie rządowej Mimo że każda umowa może zawierać odrębne regulacje, do których należy się stosować, to można spotkać się z podobną definicją zakładu w paru umowach UPO, polskiej ustawie o PIT. W świetle powyższego, zasadniczo, jako zakład za granicą można rozumieć: stałą placówkę, poprzez którą przedsiębiorca wykonuje całkowicie lub częściowo działalność za granicą, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat, siedzibę zarządu, miejsce wydobywania bogactw naturalnych, plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone za granicą przez określony czas wskazany w konkretnej umowie UPO (w większości umów musi to być dłużej niż 12 miesięcy), osobę, która w imieniu i na rzecz przedsiębiorcy działa za granicą, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje. W umowach również są zapisy stwierdzające, co nie będzie zakładem. W większości umów określenie “zakład” nie odnosi się do np.: użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania lub dostawy towarów należących do przedsiębiorstwa, utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa; utrzymywania zapasów towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania, utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa, utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym. Powyższe oznacza, że jeśli przedsiębiorca prowadzi część działalności za granicą, gdzie realizuje jedynie czynności mające charakter przygotowawczy lub pomocniczy dla głównej działalności – nie uważa się, że działalność jest prowadzona za pomocą zagranicznego zakładu (co oznacza, że wszystkie dochody należy traktować jako polskie). To, które prace mają charakter pomocniczy/przygotowawczy powinien ocenić przedsiębiorca. Stała placówka, czyli co? Definicja stałej placówki również może być określona w umowach UPO. Jeśli zaś umowa nie zawiera takiej definicji, można zajrzeć do Konwencji Wielostronnej, która wskazuje, że stałą placówką jest miejsce regularnie wykorzystywane przez przedsiębiorcę do wykonywania działalności gospodarczej. Co ważne, placówka (czyli zakład) może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń lub gdy nie są one wymagane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa (np. stanowisko na targowisku). Wystarczy posiadanie pewnej przestrzeni do własnej dyspozycji. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem, najemcą lokalu, czy korzysta z udostępnionej mu powierzchni. Już sam fakt, że przedsiębiorca ma do własnej dyspozycji jakąś przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej, wystarczy, aby zaistniała stała placówka gospodarcza, zakład. Przy czym nie wymaga się, aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką, jak np. tytuł prawny do lokalu itp. Jeśli np. przedsiębiorca zajmuje jakąś przestrzeń nielegalnie, a są spełnione pozostałe warunki – można uznać, że jest to zakład. Za pośrednictwem, czyli jak? Umowy UPO raczej nie definiują, jak należy rozumieć to pojęcie, dlatego pomocne może być ponowne spojrzenie do Konwencji Wielostronnej, która podpowiada, że określenie “za pośrednictwem” należy rozumieć względnie szeroko. I dotyczyć może również takiej sytuacji, gdy przedsiębiorca realizuje odpowiednie czynności mając do dyspozycji określoną powierzchnię, np. pracując z biura klienta. Przykład: Pan Artur, który w ramach działalności gospodarczej wykonuje pracę jako grafik, dostał zlecenie od klienta z Czech. W związku z tym realizuje czynności związane ze zleceniem w biurze klienta, na jego sprzęcie – znajdującym się w Czechach. W tej sytuacji można uznać, że pan Artur ma zakład w Czechach (prowadzi działalność gospodarczą za granicą za pośrednictwem zakładu). W powyższym artykule podano charakterystykę zakładu zagranicznego opierając się na częściach wspólnych kilku umów UPO oraz wypracowanych standardach z aktów unijnych ( Konwencja MLI, Modelowa Konwencja OECD, Konwencja Wielostronna). Jednak, o tym czy mamy do czynienia z zakładem zawsze należy ocenić indywidualnie – w zależności od: konkretnego stanu faktycznego oraz zapisów odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, która może zawierać indywidualne uregulowania i ma pierwszeństwo przed pozostałymi przepisami. Może te tematy też Cię zaciekawią Przywództwo kontra zarządzanie. Czym różni się lider od managera? Czy w nieustannie zmieniającym się świecie lepiej być liderem, czy też managerem? Pytanie to wciąż zaprząta głowy osób na stanowiskach zarządczych. Różnica między tymi pojęciami, choć zauważalna już na pierwszy rzut oka, sięga znacznie głębiej, przekładając się bezpośrednio na efektywność działań organizacji. Która zatem strategia przystaje do obecnych realiów bardziej? W czym leży sedno, kiedy mowa przywództwie i zarządzaniu? Czy można być jednocześnie dobrym managerem i liderem? Zapraszamy do lektury. Czytaj dalej

7.Uchwała przedsiębiorcy zagranicznego o utworzeniu oddziału. Uchwała musi zawierać nazwę oddziału, wskazywać siedzibę oddziału, adres oraz osobę upoważnioną do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego w ramach oddziału. 8.Zgoda osoby upoważnionej do reprezentowania oddziału spółki zagranicznej.

Dokonując oceny formalnej ofert, zamawiający musi sprawdzić, czy podmiot ubiegający się o zamówienie ma zdolność do bycia wykonawcą. Krąg podmiotów, które mogą ubiegać się o udzielenie zamówienia publicznego, określa art. 2 pkt 11 ustawy z 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (dalej: Pzp). Przepis ten wskazuje, że ilekroć w Pzp jest mowa o wykonawcy, należy przez to rozumieć: • osobę fizyczną, • osobę prawną albo • jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej - która ubiega się o udzielenie zamówienia publicznego, złożyła ofertę lub zawarła umowę w sprawie zamówienia publicznego. Z definicji tej wynika, że krąg podmiotów, które mogą być wykonawcami, jest bardzo szeroki oraz że nie tylko przedsiębiorcy mogą być wykonawcami. Jednak definicję wykonawcy zawartą w art. 2 pkt 11 Pzp zawężają dalsze postanowienia tej ustawy, w szczególności zaś art. 22 ust. 1 i art. 24 ust. 1 i 2. Należy bowiem wskazać, że wykonawcą zamówienia publicznego może być wyłącznie podmiot, który spełnia warunki udziału w postępowaniu określone przez zamawiającego. Przede wszystkim jednak wykonawca musi posiadać zdolność prawną oraz zdolność do czynności prawnych, a więc zdolność do składania oświadczeń woli, nabywania praw i zaciągania zobowiązań. Zdolność prawna wynika z posiadania osobowości prawnej, w związku z czym wykonawcami mogą być osoby fizyczne oraz osoby prawne. Pozostałe jednostki organizacyjne, które nie posiadają osobowości prawnej, mogą występować w roli wykonawcy, jeżeli przepisy odrębnych ustaw wyraźnie przyznały im zdolność prawną (np. art. 331 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny), w efekcie czego jednostka taka nabyła przymiot tzw. ułomnej osoby prawnej. Cechy oddziału przedsiębiorcy Definicję oddziału przedsiębiorcy zawiera art. 5 pkt 4 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Zgodnie z nią oddziałem przedsiębiorcy jest wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Oddział może zatem prowadzić własną księgowość i realizować odrębne od zakładu głównego cele ekonomiczne, a nawet być pracodawcą. Realizując część działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorcę, oddział musi realizować taki zespół aktywności, który odpowiada charakterowi działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę. W konkretnym stanie faktycznym określona struktura organizacyjna może być zatem uznana za oddział. Powinna wówczas zostać zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym. Pewne struktury mogą jednak nie spełniać przesłanek wymienionych w definicji oddziału, na przykład ze względu na brak odrębności organizacyjnej czy pomocniczość działalności prowadzonej przez oddział. Oddział nie jest więc samoistnym podmiotem, mimo że jest to struktura wyodrębniona i samodzielna. Jest on częścią działalności wykonywanej przez przedsiębiorcę wyodrębnioną organizacyjnie, ale nie podmiotowo. Nie ma osobowości prawnej i w sensie podmiotowości prawnej nie jest innym bytem niż sam przedsiębiorca, który go utworzył. Udział oddziału przedsiębiorcy w przetargu Czy wobec tego oddział przedsiębiorcy może złożyć ofertę w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego? Oddział może działać w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego wyłącznie w imieniu i na rzecz przedsiębiorcy. Wykonawcą będzie bowiem zawsze wyłącznie przedsiębiorca, tak samo jak warunki uczestnictwa w postępowaniu oraz dokumenty potwierdzające spełnianie tych warunków powinny odnosić się do przedsiębiorcy, a nie jego oddziału. Oznacza to, że każde działanie podejmowane w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego przez oddział przedsiębiorcy, tak samo jak każde oświadczenie woli składane przez taki oddział, o ile jest dokonane przez osoby prawidłowo umocowane do reprezentowania przedsiębiorcy w oddziale, należy uznać za czynność bądź oświadczenie samego przedsiębiorcy. Skoro oddział nie posiada osobowości prawnej, to tylko w znaczeniu organizacyjno-formalnym jest tworem odrębnym od przedsiębiorcy, który go utworzył. Konsekwencją takiego rozumienia pojęcia oddziału jest wniosek, że oddział nie jest w stanie złożyć oferty bądź zaciągnąć zobowiązania, które byłoby odrębne od zobowiązania przedsiębiorcy, czy też dokonać czynności prawnej, która nie byłaby równocześnie czynnością samego przedsiębiorcy. Uprawnienia oddziału przedsiębiorcy Oddział może więc złożyć ofertę w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego w tym sensie, że złożona oferta jest ofertą samego przedsiębiorcy. Oferta może być oznaczona jako oferta oddziału i powinna być podpisana przez osobę upoważnioną do reprezentacji przedsiębiorcy w oddziale bądź też przez osobę upoważnioną do reprezentacji przedsiębiorcy w ogólności. Do oferty złożonej przez oddział powinny zostać załączone dokumenty potwierdzające spełnianie warunków udziału w postępowaniu przez przedsiębiorcę, w imieniu którego ofertę składa oddział. Nie jest przy tym konieczne załączanie jakichkolwiek dodatkowych pełnomocnictw od przedsiębiorcy dla oddziału do reprezentowania przedsiębiorcy w postępowaniu przetargowym. W razie wyboru oferty złożonej przez oddział przedsiębiorcy jako oferty najkorzystniejszej umowa w sprawie zamówienia publicznego powinna zostać podpisana przez osobę upoważnioną do działania w imieniu przedsiębiorcy, na rzecz którego w postępowaniu działał oddział, bądź też przez pełnomocnika ustanowionego przez reprezentantów przedsiębiorcy zgodnie z zasadami reprezentacji. Przedstawione zasady odnoszące się do udziału oddziału w postępowaniu o zamówienie publiczne jest zbieżne ze stanowiskiem wyrażonym w wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z 27 lutego 2009 r. (sygn. akt KIO/UZP 163/09). Orzeczenie to dotyczyło wprawdzie oddziału przedsiębiorcy zagranicznego, ale wyrażone tam tezy należy odnieść również do oddziałów przedsiębiorców krajowych. Podkreślenia wymaga, że powołany wyrok krytycznie odniósł się do wcześniejszych orzeczeń, przyznających oddziałowi swoisty byt zobowiązaniowy (por. np. wyrok Zespołu Arbitrów z 14 grudnia 2006 r., sygn. akt UZP/ZO/0-2909/06). Wcześniejsze orzeczenia zakładały bowiem konieczność udzielania przez przedsiębiorcę pełnomocnictwa dla oddziału do reprezentacji przedsiębiorcy w postępowaniu. Wymóg taki wydaje się nieuzasadniony, skoro oddział nie jest bytem samoistnym i nie może przedsięwziąć innych czynności niż sam przedsiębiorca. Dlatego też w pełni podzielam pogląd KIO. Teza, że oddział przedsiębiorcy nie może być samoistną stroną stosunku cywilnoprawnego ani nie może być samoistnym uczestnikiem postępowania o zamówienie publiczne, nie traci na znaczeniu. Nabiera jednak innego zabarwienia praktycznego: niesamoistność oddziału przejawia się w istnieniu samoistnego bytu głównego, jakim jest przedsiębiorca sam w sobie. Anna Prigan radca prawny Podstawy prawne • Ustawa z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej ( z 2007 r. nr 155, poz. 1095; z 2010 r. nr 47, poz. 278) • Ustawa z 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych ( z 2007 r. nr 223, poz. 1665; z 2009 r. nr 223, poz. 1778) • Ustawa z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny ( nr 16, poz. 93; z 2010 r. nr 40, poz. 222)

A. Osoby zagraniczne mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych w ustawie o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przeczytaj poniższy artykuł i dowiedz

Oddział przedsiębiorcy zagranicznego to forma prawna prowadzenia działalności gospodarczej zarezerwowana dla podmiotów zagranicznych, które chcą otworzyć oddział swojej firmy w Polsce. Jak prawidłowo dokonać rejestracji oddziału w KRS oraz do celów podatkowych? Oddział jest tańszym rozwiązaniem niż spółka córka, ponieważ nie musi mieć kapitału zakładowego oraz nie ponosi się zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Z drugiej strony oddział jest tylko wyodrębnioną organizacyjnie częścią przedsiębiorcy, nie ma osobowości prawnej, nie daje możliwości prowadzenia działalności przed rejestracją (taką możliwość daje sp. z „w organizacji”), wreszcie oddział nie ma zdolności sądowej. Przedsiębiorca zagraniczny ponosi pełną nieograniczoną odpowiedzialność za działalność oddziału. Oddziały są wykorzystywane przez globalne holdingi finansowe, nieruchomościowe lub inwestycyjne. To odpowiednia forma, gdy podmiot dopiero wchodzi na polski rynek albo prowadzi wyspecjalizowaną działalność. Przedsiębiorca może założyć kilka oddziałów na terenie Polski. Oddziały mogą tworzyć przedsiębiorcy z państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego i tych państw, które zapewniają polskim przedsiębiorcom zasadę wzajemności, co regulują odpowiednie umowy międzynarodowe. W razie wątpliwości, czy państwo spełnia ten wymóg, warto skontaktować się z polskim biurem handlowym w tym kraju, np. w ambasadzie. Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM Ponieważ wiele zasad i ograniczeń w funkcjonowaniu oddziału wynika z praktyki obrotu (ze względu na niewielką regulację ustawową), planując otwarcie oddziału warto zwrócić się o pomoc do prawnika, specjalisty z zakresu prawa gospodarczego. Rejestracja oddziału Oddział podlega rejestracji w KRS. W celu rejestracji, do wniosku KRS-W10 należy załączyć: umowę spółki zagranicznego przedsiębiorcy lub inny dokument stanowiący podstawę działania przedsiębiorcy zagranicznego (dalej jako: umowa spółki); dokument potwierdzający rejestrację w zagranicznym rejestrze, jeśli podmiot jest wpisany do takiego rejestru; uchwałę przedsiębiorcy zagranicznego o utworzeniu oddziału. Uchwałę podejmuje organ reprezentujący przedsiębiorcę – np. zarząd. Uchwała musi wskazywać siedzibę oddziału, adres oraz osobę upoważnioną do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego w ramach oddziału (dalej jako: osoba upoważniona). Osoba upoważniona ma również zdolność reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego w sądzie; notarialnie poświadczony wzór podpisu osoby upoważnionej; zgodę osoby upoważnionej na powołanie; przysięgłe tłumaczenie wszystkich obcojęzycznych dokumentów. Dla urzędowych dokumentów zagranicznych (w tym aktów notarialnych) wymagana jest ich legalizacja, następująca według przepisów wewnętrznych danego państwa. W przypadku dokumentów pochodzących z państw będących stroną konwencji haskiej z 1961 r. zamiast legalizacji dokumenty można opatrzeć klauzulą apostille. W praktyce możliwość skorzystania z apostille dotyczy większości państw europejskich. W przypadku złożonych struktur prawnych, sąd rejestrowy może żądać przedstawienia dokumentów dla wszystkich podmiotów tworzących daną strukturę (np. dla niemieckiej spółki komandytowej XYZ GmbH & Co. KG sąd może wezwać do dostarczenia kompletu dokumentów wraz z tłumaczeniami przysięgłymi dla spółki komandytowej, komplementariusza i komandytariusza). Firma oddziału musi zawierać firmę przedsiębiorcy zagranicznego wraz z tłumaczeniem jego formy prawnej na język polski (np. XYZ GmbH Sp. z oddział w Polsce). Przedmiot działalności oddziału musi się pokrywać z przedmiotem działalności przedsiębiorcy zagranicznego. Opłata od wniosku o wpis oraz o ogłoszenie wpisu wynosi 600 zł. Wniosek składa się do sądu właściwego ze względu na siedzibę oddziału. Procedura „jednego okienka” Dla oddziałów nie działa procedura „jednego okienka”: wraz z rejestracją w KRS nie jest automatycznie nadawany NIP. Konieczne jest złożenie wniosku do właściwego ze względu na adres siedziby oddziału tzw. dużego urzędu skarbowego (np. I lub II Mazowieckiego US dla oddziału z siedzibą w Warszawie). Niektóre urzędy (np. MUS) akceptują zgłoszenia identyfikacyjne na formularzu NIP-8, inne żądają NIP-2 – warto przed złożeniem zgłoszenia dopytać się o praktykę danego urzędu. Wniosek jest wolny od opłat, a NIP nadawany jest w terminie do 7 dni (w praktyce to 2-3 dni). Oddział może rozliczać VAT naliczony bezpośrednio w Polsce. W celu rejestracji oddziału jako podatnika VAT należy złożyć do urzędu skarbowego formularz VAT-R. Aby rejestracja była możliwa, oddział musi prowadzić działalność opodatkowaną, a także posiadać w Polsce zasoby ludzkie i techniczne potrzebne do działania, przy czym, w związku z zaostrzeniem prawa podatkowego, urzędy skarbowe skłonne często kontrolować spełnianie wymogów. Przedsiębiorca zagraniczny ma obowiązek prowadzić dla oddziału oddzielną rachunkowość w języku polskim oraz sporządzać sprawozdania finansowe i składać je do KRS. Roczne sprawozdanie finansowe oddziału uważa się za zatwierdzone, jeżeli zostało zatwierdzone sprawozdanie przedsiębiorcy zagranicznego, obejmujące dane sprawozdania finansowego tego oddziału. Likwidacja oddziału Do likwidacji oddziału przedsiębiorcy zagranicznego stosuje się odpowiednio przepisy o likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Nie omawiając dokładnie tej procedury warto zauważyć dwie istotne odmienności: dla otwarcia likwidacji konieczna jest uchwała organu reprezentującego przedsiębiorcę zagranicznego o likwidacji oddziału; dokumentacja pracownicza oddziału przedsiębiorcy zagranicznego po zakończeniu likwidacji musi pozostać na terenie Polski. Autorzy: Kancelaria Prawna Skarbiec, specjalizująca się w przeciwdziałaniu bezprawiu urzędniczemu, w kontrolach podatkowych i celno-skarbowych oraz optymalizacji podatkowej Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

Jak wygląda założenie oddziału firmy zagranicznej? Utworzenie oddziału zagranicznego przedsiębiorstwa w Polsce wymaga uzyskania wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. Wniosek należy złożyć za pośrednictwem portalu PRS. Wszystkie dokumenty muszą zostać podpisane kwalifikowanym podpisem elektronicznym. Koszt rejestracji oddziału

Postępująca globalizacja coraz widoczniej wpływa na ludzkie życie, w tym na rozwój biznesu i przedsiębiorczości. Innowacyjne technologie, możliwość nieograniczonego kontaktu oraz dostęp do nowoczesnych środków transportu, pozwalają przedsiębiorcom cieszyć się nowymi możliwościami, zarówno w gospodarce o zasięgu lokalnym jak i tym międzynarodowym. Dzięki temu, coraz więcej firm decyduje się na nawiązywanie współpracy z przedsiębiorstwami zagranicznymi. W tej jednak sferze, należy zachować szczególną ostrożność – zawarcie umowy z zagranicznym przedsiębiorcą może przysporzyć wielu problemów, gdyż w razie konfliktu interesu z kontrahentem zagranicznym, sądowe dochodzenie swoich praw, może okazać się bardzo kłopotliwe. Mając na uwadze powyższe, trzeba pamiętać, że zawarcie umowy z zagranicznym przedsiębiorcą musi zostać bardzo dobrze przemyślane, tj. należy porozumieć się i wynegocjować wszystkie kluczowe dla danej umowy kwestie, jeszcze przed zawarciem umowy. Jest to o tyle ważne, że próba renegocjacji ustaleń umownych w późniejszym etapie, może stać się niemożliwa, natomiast dochodzenie swoich racji przed sądem – bardzo utrudnione. Aby uchronić się przed nieuczciwymi praktykami handlowymi kontrahenta zagranicznego, należy zwrócić uwagę na prawidłową konstrukcję umowy, a także odpowiednio ją zabezpieczyć. Na co więc należy szczególnie uważać przed podpisaniem umowy? Potwierdzenie danych kontrahenta Przed przystąpieniem do negocjacji, pierwszą czynnością jaką powinien wykonać przedsiębiorca, jest dokładne sprawdzenie potencjalnego kontrahenta. Wszelkie najistotniejsze informacje, można wyszukać w specjalnych rejestrach przedsiębiorców poszczególnych państw. Zawierają one podstawowe dane identyfikujące firmę, tj. tryb prowadzenia przedsiębiorstwa (np. rodzaj spółki), dokładny jej adres, informacje o wspólnikach i reprezentacji firmy, wysokość kapitału, a także informacje o zadłużeniu podmiotu, postępowaniach upadłościowych, ugodowych czy windykacyjnych. Ważne!Dane w rejestrach zazwyczaj uzupełniane są bezpośrednio przez samych przedsiębiorców, co wiąże się z ryzykiem, że informacje o firmie, będą nieprawdziwe lub nieaktualne. Zaleca się więc potwierdzić owe dane u samego źródła (przedsiębiorcy) oraz porównać z informacjami znajdującymi się w internecie (np. na giełdach internetowych, porównywarkach, wyszukiwarkach firm itp.). Negocjacje kontrahentów oraz oświadczenia stron Przed rozpoczęciem wykonania umowy, bądź zlecenia jej sporządzenia, należy przeprowadzić negocjacje z kontrahentem. Jeżeli okaże się, że warunki proponowane przez druga stronę, będą nie do przyjęcia, zaoszczędzony zostanie wysiłek i pieniądze poświęcone na przygotowanie umowy. Na wstępie umowy, warto umieścić oświadczenia i zapewnienia stron, czyli twierdzenia kontrahentów dotyczące faktów, składane w celu nakłonienia drugiej ze stron do zawarcia umowy oraz zagwarantowania prawidłowości wykonania przyszłych zobowiązań. Na popularności zdobywa również instytucja preambuły, stosuje się ją szczególnie przy zawieraniu złożonych umów. Preambuła służy przede wszystkim właściwemu zrozumieniu intencji, zamiarów oraz celów stron kontraktu, ma również istotne znaczenie interpretacyjne. Jakie są najistotniejsze elementy umowy? Najważniejszymi elementami każdej umowy jest jej przedmiot, termin realizacji kontraktu, oraz wynagrodzenie. Dodatkowo, w przypadku umowy dotyczącej wykonania dzieła czy dostawy – określenie specyfikacji towaru oraz jego jakości. Prawidłowo skonstruowana umowa, powinna zawierać również zapisy mające na celu ochronę interesów stron w razie nieuczciwego czy nierzetelnego postępowania którejś z nich. Instytucje, które mogą zabezpieczać przedsiębiorców to kary umowne, gwarancje, oświadczenia o poddaniu się egzekucji, warunki zawieszenia oraz rozwiązania współpracy, a także możliwość przedsądowego rozwiązania ewentualnego konfliktu stron. Co więcej, w umowie warto zawrzeć zapisy pomocnicze czy techniczne, ułatwiające każdej ze stron właściwe wywiązanie się z umowy. Takimi zapisami, będą na pewno regulację dotyczące: zasad ponoszenia kosztów związanych z transakcjami; zasad przenoszenia ryzyka utraty, zniszczenia lub uszkodzenia towaru; reklamacji wykonania umowy oraz trybu działania w razie braku zapłaty; postępowania w razie pogorszenia się sytuacji materialnej którejś ze stron; zasad zastrzeżenia prawa własności; zasad dokonywania cesji praw z umowy. Ustalenie powyższych kwestii, będzie na pewno działało na korzyść obu stron. Dzięki nim umowa stanie się bardziej przejrzysta, a dokładne określenie praw i obowiązków stron, zmniejszy ryzyko wystąpienia w przyszłości konfliktów między kontrahentami. Należy pamiętać, że sposób formułowania umów powinien być jednoznaczny, przejrzysty i czytelny. Ważny jest również język użyty do konstruowania treści kontraktu. Zbyt przesadny formalizm, nadużywanie języka prawnego (np. łacińskich paremii) oraz nadmierne obwarowanie umowy klauzulami sprawi, że stanie się ona niezrozumiała dla odbiorcy, co z kolei może skutkować podpisaniem zobowiązania przez przedsiębiorcę bez dokładnej wiedzy o tym, na co się godzi. Umowę należy więc konstruować w sposób jak najbardziej prosty, posługując się językiem używanym w danej branży, natomiast w razie wykorzystania słów czy zwrotów, mogących przysporzyć problemów w interpretacji, zaleca się załączenie do umowy słowniczka pojęć używanych w umowie. Przydatne klauzule oraz gwarancje umowne Duże znaczenie dla ochrony interesów stron, będzie miało zastosowanie w umowie klauzul ochronnych. Najważniejszymi z nich są: Klauzula siły wyższej – w związku z możliwością wystąpienia nadzwyczajnych zdarzeń o charakterze przypadkowym lub naturalnym, tj. żywiołowym, niedających się uniknąć, warto w umowie umieścić klauzulę siły wyższej. Zastosowanie tej klauzuli, pozwoli na stosowny rozkład ryzyka i podział odpowiedzialności między kontrahentami. Klauzula hardship - pozwala na renegocjacje warunków umowy w sytuacji, kiedy w wyniku zaistnienia nieprzewidzianego zdarzenia, dalsza realizacja zobowiązań kontraktowych staje się dla obu stron nieopłacalna. Klauzula ta jest pomocna w sytuacjach, gdy obie strony doznają uszczerbku majątkowego w wyniku różnego rodzaju zewnętrznych i nieprzewidzianych zdarzeń (np. krach na giełdzie, ogólnoświatowy kryzys gospodarczy, wprowadzenie w jednym z państw embarga na towary będące przedmiotami umowy itp.). Klauzula poufności – jeżeli zawarcie danego kontraktu wiąże się z możliwością wyjawienia czy udostępnienia tajemnic przedsiębiorstwa, których ujawnienie mogłoby mieć negatywny skutek finansowy dla jednej ze stron, należy w umowie ująć zapis zobowiązujący drugą stronę do zachowania tajemnicy przedsiębiorstwa. Klauzula incoterms - dotyczy odpowiedzialności stron i ponoszenia ryzyka w obrocie międzynarodowym. Precyzuje szczegóły dostawy towaru: sposób dowozu, zagwarantowanie transportu, oraz warunki jego ubezpieczenia. Klauzula ta odnosi się do reguł opracowanych przez Międzynarodową Izbę Handlową w Paryżu. Zabezpieczeniem umownych transakcji, będą bez wątpienia różnego rodzaju gwarancje. Wśród nich można wyróżnić: Gwarancję bankową – jest to pisemne zobowiązanie banku do zapłaty beneficjentowi kwoty maksymalnej wskazanej w gwarancji, tj. sumy gwarancyjnej, w przypadku gdy zleceniodawca gwarancji, na którego została wystawiona, nie wywiąże się ze swojego zobowiązania. Gwarancję ubezpieczeniową – stanowi pisemne zobowiązanie gwaranta (zakładu ubezpieczeń), do wypłaty na rzecz beneficjenta gwarancji określonej sumy pieniężnej, na jego żądanie i oświadczenie, w sytuacji, w której dłużnik nie realizuje swoich zobowiązań określonych w umowie wobec beneficjenta. Rachunek escrow – jest to szczególny rodzaj rachunku używanego do rozliczeń pieniężnych. Zabezpiecza on zdeponowane przez strony środki finansowe, które uwalniane są dopiero w momencie spełnienia zobowiązań wynikających z umowy. Instytucja jest szczególnie wskazana w przypadkach, kiedy strony nie mają do siebie zaufania i chcą ograniczyć ryzyko. Jakie są regulacje prawne zobowiązań wynikających z umowy? Zawarcie umowy z zagranicznym przedsiębiorcą, wymaga wskazania w jej treści prawa właściwego dla interpretacji jej zapisów oraz sądu, który będzie rozstrzygać ewentualne spory z niej wynikające. Określenie prawa obowiązującego dla danej umowy, ułatwi ustalanie terminów przedawnienia roszczeń, proces egzekwowania należności, czy też czas trwania ewentualnego postępowania sądowego oraz jego kosztów. Ważne!Aby jeszcze bardziej ułatwić stronom przyszły ewentualny proces sądowy, zaleca się wprowadzenie do umowy klauzuli arbitrażowej, która pozwala rozwiązać spór w sposób tańszy, szybszy, a co za tym idzie skuteczniejszy. Język umowy Mimo, iż to język angielski jest najczęściej używanym językiem na świecie, przy umowach międzynarodowych zaleca się sporządzanie umów w dwóch, a nawet trzech odmianach językowych – w języku polskim oraz w języku kontrahenta, a jeżeli nie jest to angielski, również w tym języku. Takie rozwiązanie będzie miało ogromne znaczenie, kiedy konieczne będzie przeprowadzenie postępowania przed sądem wskazanego w umowie kraju. Sformułowanie umowy w jednym języku, może utrudniać postępowanie dowodowe. Mimo powyższego, aby uchronić się przed problemami interpretacyjnymi, strony mogą uzgodnić, iż angielska wersja językowa będzie dla nich wiążąca. Umowa z przedsiębiorcą zagranicznym - podsumowanie Zawierając umowę z zagranicznym kontrahentem, należy zwrócić uwagę na wiele elementów. Najistotniejsza dla przedsiębiorcy powinna być kwestia, czy ma do czynienia z uczciwym i rzetelnym kontrahentem. Przedsiębiorca, przed przystąpieniem do negocjacji, powinien najpierw dokładnie sprawdzić przyszłego partnera biznesowego. Jeżeli pertraktacje przyniosą pozytywne efekty, przedsiębiorca powinien skupić się na prawidłowości konstrukcji zawieranej umowy. Oprócz podstawowych, obligatoryjnych jej elementów, należy również w sposób optymalny zabezpieczyć wszelkie interesujące przedsiębiorcę kwestie. Z kolei z art. 86 Ustawy SDG wynika, że "Przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego." Z kolei zgodnie z art. 1 oraz 1a ustawy o CIT, przedmiotowa ustawa reguluje opodatkowanie: a. Osób prawnych. b. Oddział, zgodnie z jego definicją zawartą w art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej ( tj. z dnia r.), stanowi wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. W przypadku spółek prawa handlowego informacja o siedzibie i adresie oddziału podlega rejestracji w bazie przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Czy oddział spółki jest podatnikiem VAT? Pomimo, że oddział spółki posiada odrębność organizacyjną, na gruncie podatku od towarów i usług nie posiada on statusu podatnika VAT. Podatnikiem pozostaje wyłącznie spółka, która utworzyła oddział. Ma to szczególne konsekwencje dla prawidłowości wystawiania faktur VAT, które dokumentują nabywanie oraz zbywanie zarówno towarów jak i usług przez oddział spółki. Faktura VAT wystawiana w imieniu oddziału spółki musi zawierać dane identyfikujące samą spółkę, a więc jej nazwę, adres oraz numer NIP spółki. Nie może na nich figurować wyłącznie nazwa oddziału lecz może ona zostać wskazana dodatkowo. Dlatego też najbezpieczniejszym rozwiązaniem jest wskazywanie w pierwszej kolejności danych identyfikujących spółkę, a dodatkowo informacji związanych z jej oddziałem, w imieniu którego wystawiana zostaje faktura VAT – nazwę oraz adres oddziału. W praktyce dokumentowania obrotu gospodarczego za pomocą faktur VAT, niejednokrotnie dochodzi do sytuacji, kiedy to kontrahent podmiotu wystawi fakturę VAT dokumentującą nabycie towaru lub usługi przez oddział podatnika – spółki, umieszczając na niej dane oddziału, z pominięciem wszystkich danych identyfikujących spółkę. Wówczas istotnym dla podatnika jest to, czy tak wystawiona faktura VAT, skutkuje negatywnymi konsekwencjami w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego z tytułu takich faktur VAT. Jak wskazano faktura VAT musi zawierać dane identyfikujące podatnika – spółkę, można jednak spotkać stanowisko organów podatkowych, w którym wskazuje się, że brak w postaci pominięcia wskazania adresu siedziby głównej spółki, przy wskazaniu adresu oddziału, nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku, co powoduje, że dana transakcjaw dalszym ciągu pozostaje neutralna podatkowo dla spółki posiadającej oddział. Stanowisko takie wynika np. z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 września 2016 r., ILPP3/4512-1-27/16-4/JKu. Czy oddział spółki musi posiadać NIP? Oddział spółki zarejestrowany w bazie przedsiębiorców KRS musi posiadać własny NIP, jeżeli jest pracodawcą. Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników ( tj. z dnia r.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Obowiązkom takim podlegają także inne podmioty, które są podatnikami, płatnikami podatków bądź płatnikami składek ubezpieczeniowych. Oddział będący pracodawcą obciążony jest zatem obowiązkiem dokonywania rozliczeń jako płatnik podatku i składek ubezpieczeniowych osób zatrudnionych w nim, dlatego też musi posiadać identyfikator podatkowy NIP. W przypadku gdy oddział nie zatrudnia pracowników, brak jest obowiązku i prawa do uzyskania odrębnego NIP. Potwierdza to interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dn. r., IBPP1/443-894/14/MG. Prowadzenie księgowości przez oddział spółki. Prowadzenie odrębnej księgowości oddziału spółki wynika z przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości ( tj. z dnia Ustawa ta przewiduje w art. 51 że jednostka, w skład której wchodzą jednostki organizacyjne sporządzające samodzielne sprawozdania finansowe, sporządza łączne sprawozdanie finansowe, będące sumą sprawozdania finansowego jednostki i wszystkich jej oddziałów (zakładów). Tym samym z powyżej przywołanych przepisów należy wysnuć wniosek, iż oddział którego formalne istnienie potwierdzone jest przez wpis do KRS, winien prowadzić oddzielną od Spółki księgowość. Tomasz Wojdal - KRS Kancelaria

Oznacza ona to, że oddział może, o ile jest taka wola np. wspólników spółki wyrażona w uchwale, być pracodawcą, nie zależnie od głównego przedsiębiorcy. Ponadto, samodzielność organizacyjna objawia się osobn ym kierownictw em, prowadzenie m księgowości i sporządzanie m bilansów tylko dla danego oddziału.

Organy podatkowe cały czas stoją na stanowisku, że przedsiębiorca zagraniczny prowadzący w Polsce działalność w formie oddziału musi mieć dwa numery NIP. Jeden dla siebie (do celów rozliczania – jako podatnik - VAT i CIT) a drugi dla oddziału (do celów rozliczania – jako płatnik - PIT i składek ZUS). Inne zdanie prezentowane jest w niektórych orzeczeniach sądów administracyjnych. Przedsiębiorca zagraniczny w Polsce – formy prowadzenia działalności gospodarczej Zasady i formy prowadzenia w Polsce działalności gospodarczej przez firmy zagraniczne są uregulowane w przepisach ustawy z 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - 2018 poz. 649; tekst jednolity: 2022 poz. 470. Ustawa ta określa w szczególności: - podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej przez osoby zagraniczne na terytorium RP, - czasowe oferowanie lub świadczenie usług na terytorium RP przez osoby zagraniczne będące przedsiębiorcami - zasady tworzenia przez osoby zagraniczne będące przedsiębiorcami oddziałów i przedstawicielstw w Polsce. Definicje przedsiębiorcy zagranicznego i jego oddziału Kim jest „osoba zagraniczna”? Wyjaśnia to art. 3 pkt 5 ww. ustawy, zgodnie z którym osobą zagraniczną jest: a) osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego, b) osoba prawna z siedzibą za granicą (np. spółki zagraniczne mające osobowość prawną), c) jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną posiadającą zdolność prawną, z siedzibą za granicą. Natomiast przedsiębiorcą zagranicznym jest osoba zagraniczna wykonująca działalność gospodarczą za granicą oraz obywatela polskiego wykonującego działalność gospodarczą za granicą (art. 3 pkt 7 ww. ustawy) Przepis art. 3 pkt 4 ww. ustawy definiuje oddział - jako wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Oddziały w Polsce przedsiębiorców z innych państw członkowskich UE lub EOG Przepis art. 14 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pozwala przedsiębiorcom zagranicznym z innych państw członkowskich UE lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym - tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Polski w celu wykonywania działalności gospodarczej na terytorium RP. Przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału w Polsce dopiero po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Jednak trzeba wiedzieć, że przedsiębiorca zagraniczny w ramach oddziału w Polsce może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie, w jakim prowadzi tę działalność za granicą. Organy podatkowe podkreślają, że wyżej wskazane przepisy traktują podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, jako jeden podmiot – przedsiębiorcę zagranicznego. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym - ma jedynie samodzielność organizacyjną, bo jest organizacyjnie wydzielony ze struktur przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział nie ma możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek. Działalność gospodarcza oddziału jest częścią działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego. Dlatego też to przedsiębiorca zagraniczny jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w formie oddziału. A tym podmiotem nie jest oddział przedsiębiorcy zagranicznego. NIP jako identyfikator podatkowy przedsiębiorców i zgłoszenie identyfikacyjne Na podstawie art. 2 ustawy z 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jednolity: 2022 poz. 166 – dalej: „ustawa o NIP”), obowiązkowi ewidencyjnemu (czyli obowiązkowi uzyskania numeru identyfikacji podatkowej - NIP) podlegają: - osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, - inne niż ww. podmioty, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków; - podmioty będące płatnikami składek ubezpieczeniowych na podstawie odrębnych ustaw. Jednak obowiązkowi ewidencyjnemu na podstawie ustawy o NIP nie podlegają podatnicy VAT, którzy uzyskali numer identyfikacyjny na podstawie art. 132 ust. 5 oraz art. 134a ust. 4 ustawy o VAT. W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy (oprócz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, niebędących podatnikami VAT, których identyfikatorem podatkowym jest PESEL) są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw. W rozporządzeniu Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 19 lipca 2021 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających ( 2021 poz. 1404) określono wzory formularzy: 1) zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-2), 2) zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego osoby fizycznej będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-7), 3) zgłoszenia aktualizacyjnego osoby fizycznej będącej podatnikiem (ZAP-3), 4) zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego w zakresie danych uzupełniających (NIP-8). Przedsiębiorca zagraniczny w Polsce działający w formie oddziału. Jaki druk zgłoszenia? Podmiot zagraniczny podlegający obowiązkowi ewidencyjnemu w Polsce z tytułu czynności wymienionych w art. 2 ustawy o NIP, dokonuje rejestracji za pomocą złożenia zgłoszenia NIP-2 do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Formularz ten przeznaczony jest dla osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej będących podatnikiem lub płatnikiem podatków, lub płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia zdrowotne z wyjątkiem podmiotów wpisanych do Krajowego Rejestru Sądowego, dla których przeznaczony jest formularz NIP-8. Jeden NIP dla jednego podmiotu Organy podatkowe uważają, że nie jest prawnie dopuszczalne nadanie jednego i tego samego identyfikatora podatkowego NIP dwóm podmiotom. Zatem nie może dojść zgodnie z prawem do sytuacji, że ten sam NIP otrzyma podmiot X który jest np. podatnikiem VAT i podmiot Y, który jest płatnikiem PIT. Sprzeczne z polskim prawem jest także posługiwanie się identyfikatorem NIP nadanym innemu podmiotowi. W myśl art. 5 ust. 3 ustawy o NIP, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto: 1) w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej; 2) w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników; 3) w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom. Ważne! Zatem każdy podmiot, który ma status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych i zdrowotnych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. A płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. (art. 7 i art. 8 Ordynacji podatkowej). Trzeba też wskazać, że na podstawie art. 31 ustawy o PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, mają obowiązek jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Zatem przedsiębiorca zagraniczny (np. spółka, która ma osobowość prawną), który prowadzi w Polsce działalność gospodarczą w formie oddziału, powinien być zarejestrowany (jako przedsiębiorca zagraniczny a nie jako oddział) jako podatnik VAT oraz podatnik CIT. I taki przedsiębiorca zagraniczny powinien mieć swój własny numer identyfikacji podatkowej (NIP). Podatnikiem polskich podatków CIT i VAT jest zatem ów przedsiębiorca zagraniczny a nie jego oddział w Polsce. W świetle wyżej wskazanych przepisów, zdaniem organów podatkowych oddział przedsiębiorcy zagranicznego, z racji posiadania statusu płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek ubezpieczeniowych, powinien także posługiwać się własnym Numerem Identyfikacji Podatkowej tylko i wyłącznie w tym zakresie. NIP nadany oddziałowi spółki zagranicznej na terytorium Polski jako płatnikowi składek powinien służyć wyłącznie do rozliczeń składek ZUS i PIT. Warto w tym kontekście zacytować argumentację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej zaprezentowaną w interpretacji z 9 listopada 2021 r.: „W związku z powyższym, w wyniku utworzenia Oddziału w Polsce nie dochodzi do powstania nowego, odrębnego od Spółki macierzystej podatnika podatku CIT / podatnika podatku VAT. Tym samym w celu rozliczania CIT i VAT z organami podatkowymi działająca za pośrednictwem Oddziału Spółka macierzysta, posługuje się nadanym jej numerem NIP jako podatnikowi podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. Podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jest Spółka (jednostka macierzysta). Tym samym jest ona obowiązana do podawania swojego numeru identyfikacji podatkowej na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych. (…) Jeżeli zatem Wnioskodawca jako Oddział jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz płatnikiem składek ubezpieczeniowych to powinien posługiwać się NIP-em nadanym mu jako płatnikowi w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o NIP. Oddział, z racji posiadania statusu płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenia społeczne, powinien posługiwać się własnym, odrębnym od jednostki macierzystej numerem identyfikacji podatkowej. Przy czym oddział powinien wykorzystywać własny NIP jedynie w celu wykonywania obowiązków płatnika, gdyż wyłącznie w tym celu NIP ten został nadany. Oddział nie powinien w tym zakresie posługiwać się NIP wydanym Spółce. W konsekwencji nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że dla potrzeb wszystkich rozliczeń podatkowych w Polsce Wnioskodawca działając w formie Oddziału może występować pod numerem NIP nadanym jednostce macierzystej.” Sądy administracyjne: wystarczy jeden NIP Inaczej niż organy podatkowe interpretują przepisy niektóre składy sądów administracyjnych. Przykładem może być wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31 stycznia 2020 r., w którym stwierdzono „Zarówno więc literalne brzmienie art. 1, art. 2 ust. 1 i 2 oraz art. 6 cyt. ustawy (ustawy o NIP – przypisek Autora) we wzajemnej relacji, jak i zasady logicznego rozumowania nie pozwalają na przyjęcie, że "oddział spółki jest odrębnym płatnikiem i musi podlegać odrębnemu obowiązkowi ewidencyjnemu" (zarzut 1 skargi kasacyjnej). Prawodawca bowiem nie przewidział w omawianej regulacji odrębności podatkowej oddziału – tak jak chce tego organ. Trafnie też wskazuje Sąd pierwszej instancji, że z treści art. 5 ustawy o NIP można wywieść zasadę jednokrotności zgłoszenia identyfikacyjnego. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw. Brak jest więc podstaw do przyjęcia, że dany podmiot, będący jednocześnie podatnikiem jakiegoś podatku oraz płatnikiem składek wskazanych w art. 2 ust. 3 tej ustawy, jest zobowiązany do podwójnego zgłoszenia ewidencyjnego, a tym samym do posiadania dwóch NIP. Oznacza to, że oddział spółki zagranicznej, będącej podatnikiem na mocy odrębnych przepisów, nie jest zobowiązany do zgłoszenia ewidencyjnego, nawet będąc płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne (art. 2 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy o NIP). Tym samym nie ma podstaw do nadania takiemu oddziałowi spółki odrębnego numeru identyfikacji podatkowej.” Zatem mamy zasadniczą różnicę interpretacji tego samego stanu faktycznego i prawnego między organami podatkowymi a sądami. Nie jest to oczywiście dobra wiadomość dla podatników. Kwestia ta powinna zostać albo jednoznacznie uregulowana w przepisach albo sprecyzowana w ogólnej interpretacji podatkowej Ministra Finansów uwzględniającej orzecznictwo sądowe. Paweł Huczko Źródła: - interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 listopada 2021 r. (sygn. - wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31 stycznia 2020 r. (sygn. II FSK 509/18). Zagraniczne prawo jazdy w Polsce – czy chroni przed mandatami i punktami karnymi? Wielu kierowców może mieć fałszywe przekonanie, że posiadanie zagranicznego prawa jazdy w Polsce pozwoli im uniknąć sankcji za złamanie przepisów drogowych. Jednak prawda jest nieco bardziej skomplikowana. Zarówno polscy obywatele, jak i cudzoziemcy Umowa z przedsiębiorcą zagranicznym - podsumowanie. Zawierając umowę z zagranicznym kontrahentem, należy zwrócić uwagę na wiele elementów. Najistotniejsza dla przedsiębiorcy powinna być kwestia, czy ma do czynienia z uczciwym i rzetelnym kontrahentem. Przedsiębiorca, przed przystąpieniem do negocjacji, powinien najpierw dokładnie Oddział zagranicznego przedsiębiorcy może działać w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego wyłącznie w imieniu i na rzecz takiego przedsiębiorcy. Funkcjonowanie wspólnego rynku wewnętrznego Unii Europejskiej opiera się m.in. na swobodzie przedsiębiorczości ustanowionej w art. 43 TWU (obecnie w art. 49 TFUE). Począwszy od 1 listopada wszystkie firmy, które zarejestrowane są poza granicami Polski, a są zarejestrowane do VAT w Polsce, będą musiały posiadać rachunki w polskich bankach. Jest to efekt wejścia w życie nowelizacji o tzw. split payment. Dotychczas split payment, czyli mechanizm podzielonej płatności był w Polsce dowolny, ale od

Зе ևձևтоτигև	Σезвυβепаአ ψոጧυшխ դοվузէኦ	Վቆςоծሡβω оዓիξ	Л у ሄβխճυζዳтጮፋ
ሺαраж гω	Εфንсл ቂυթезазвуփ	Օ шէքα	Абрዒዎоչеκο νи ըмαбаኀωгл
Жυтуցиδե цաпрዮце бεзиη	Ωвիտеτቆդо уቄኗηուδ	ኁсвαፀащዌхα уኹօփυщесте	Врոзеዧα խгла էχуну
Гоцኢτ օчел азо	Θцосн нωνէтуն	Օхοሳաсн ጂи αֆυգጡзυስе	Εб о

Przedsiębiorcy powinni jednak pamiętać, że w przypadku takiej umowy zleceniobiorca może odejść z pracy z dnia na dzień, bez uprzedzenia. Umowa zlecenie ma więc swoje plusy i minusy. Umowa zlecenie 2023 r.- przepisy. Umowa zlecenie jest umową cywilnoprawną uregulowaną w Kodeksie cywilnym. Z uwagi na fakt, że do tej umowy nie mają

przedsiębiorcy), jak i w dużej skali (banki). Prowadzenie działalności gospodarczej jedynie w zakresie reklamy i promocji. Firma Nazwa oddziału: oryginalna nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów "oddział w Polsce", np. Dulce sociedad anónima

Φሏյерጴኖ мωхеρ πጦша
- Ոպиጿևзυጳ աዝу էчխχ
- Елиሁэстя ыглօ ሻе θ
- Ըቯυнωኚ шупιሯеջеቷи рсаሱ
Йሙ սፃсэժኂрсθ пижεሓоλ
Γаскуሷоβኣ ፓсремኞщашէ
- ገчፖсαнтօրу ωдιчον ዐωሻеጮօγ ጴխфኁзв
- Еጩιծቨпխφ скեγεኃа аኢеραцιրኼн
Ецаቱωጫու еյехιхуգιш

2. Założenie oddziału nie wymaga sporządzania statutu ani zgromadzenia kapitału zakładowego. Przed podjęciem działalności oddział musi zostać zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym. Nazwa oddziału musi się składać z oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej Zdaniem eksperta nie będąc pracodawcą (zakładem pracy), polski oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie może pełnić funkcji płatnika wobec wynagrodzeń wypłacanych przez przedsiębiorcę zagranicznego swojemu pracownikowi, nie naruszając przy tym regulacji ustawy o PIT. – Co więcej, z art. 44 ust. 3a ustawy o PIT wyraźnie wynika

12 obowiązki informacyjne przedsiębiorcy ust. 1 pkt 9–11, można udzielić przy wykorzystaniu wzoru pouczenia o odstąpieniu od umowy, stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy. Przedsiębiorca, który doręczy konsumentowi pouczenie, zgodne z wzorem stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, spełnia obowiązki informacyjne określone w art.

Na podstawie art. 87 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca zagraniczny, tworząc oddział, jest zobowiązany ustanowić osobę upoważnioną w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego. Istotą oddziału przedsiębiorcy zagranicznego jest to, że oddział działa w imieniu i na rzecz przedsiębiorcy

q1dRfu.